Πάρα το γεγονός ότι αυτός ο συνθέτης, πιανίστας και τραγουδιστής απο το Long Island της Νέας Υόρκης κατηγορήθηκε απο τους μουσικοκριτικούς της εποχής ότι σπατάλησε το ταλέντο του σε δραματικά kitsch τραγούδια, γνώρισε τέτοια εμπορική απήχηση ώστε να μην δίνει καμμιά σημασία. Ο Billy Joel μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια και προσπάθησε να φτιάξει την τύχη του με το box. Στα τέλη της δεκαετίας των 60’s συμμετείχε στα δύο albums των Hassles, ‘’Hassles’’ (’68) και ‘’The Hour Of The Wall’’ (’69) και στο μοναδικό, του ντουέτου Attila ‘’Attila’’ (’70) του οποίου αποτελούσε το εν δεύτερον. Στην συνέχεια θα κυκλοφορήσει σε μικρή εταιρία το ‘’Cold Spring Harbor’’ (’72) που δεν θα γνωρίσει καμμιά επιτυχία και σαν Bill Martin θα παίζει πιάνο σε διάφορα σε διάφορα εστιατόρια της Καλιφόρνια. Εκεί θα τον ανακαλύψει η Columbia Records και θα του προσφέρει ένα συμβόλαιο που διαρκεί μέχρι σήμερα. Κυκλοφορεί το ‘’Piano Man’’ (’74) που πουλάει ικανοποιητικά , κάτι που δεν θα συμβεί στα δύο επόμενα albums ‘’Streetlife Serenade’’ (’74) και ‘’Turnstiles’’ (’76). Τον Οκτώβριο του 1977 όμως έκανε την κίνηση που τον μεταμόρφωσε σε αστέρι διεθνούς μεγέθους κυκλοφορώντας τον δίσκο ‘’The Stranger’’. Εχοντας τελειοποιήσει πλέον το ύφος του και εκμεταλλευόμενος την ποιοτική πτώση του Elton John, παρουσίασε μια συλλογή απο συνεσταλμένους ερωτικούς στίχους και πιασάρικους ρυθμούς, που καταναλώθηκε σε τέτοιο βάθμο ώστε έγινε το πλέον εμπορικό album της Columbia μέχρι τότε, ξεπερνώντας και το ‘’ Bridge Over Trouble Water’’ των Simon & Garfunkel. Απο τότε κυκλοφόρησε μια σειρά απο πετυχημένα albums – ‘’52nd Street’’ (’77), ‘’Glass Houses’’ (’80), ‘’An Innocent Man’’ (83), ‘’The Bridge’’ (’86), ‘’Storm Front’’ (’89) χωρίς να αποφασίσει ιδιαίτερα.
Χορηγός: 
