Ο Dave Marsh, ένας απο τους κορυφαίους αμερικανούς αρθρογράφους, είχα γράψει κάποτε ότι αυτός ο καναδός συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας που ακούει στο όνομα Neil Young, υπήρξε ο καλύτερος μαθητής του Bob Dylan. Και αυτό όχι τόσο επειδή οι δύο καλλιτέχνες έμοιαζαν σε αρκετά σημεία – διέθεταν μια ‘’παραπονιάρικη’’ φωνή και αρκετή απροθυμία να παραμένουν για αρκετό διάστημα στον ίδιο χώρο – όσο επειδή μοιράζονταν την ίδια πονηριά, Ο Young όμως κατόρθωσε να τελειοποιήσει το εξυπνότερο κόλπο του Dylan, την τέχνη δηλαδή της δημιουργίας ενός μύθου γύρω απο τον εαυτό του. Μόνο που σε αυτό το σημείο υπάρχει και μια βασική διαφορά μεταξύ τους. Ενώ ο Dylan έπλασε τον μύθο του με τεχνάσματα και αινόγματα, ο Young τον παρουσίασε τολμηρά μέσα απο τα τραγούδια του. Επενδύοντας λοιπόν την ένρινη, ‘’βασανισμένη’’ φωνή του με σκυθρωπές μελωδίες, επινόησε ενα νέο είδος ‘’αντι-star’’ του οποίου τα τραγούδια ήταν κυριώς λυπημένα και αρρωστημένα κάνοντας ολόκληρη διατριβή στο ρόλο του ‘’αισθάνομαι – μεγάλη – θλίψη – για – τον – εαυτό – μου’’, ένα ρόλο που ήδη είχαν υποδυθεί με συναρπαστικό τρόπο ο Roy Orbison και ο Gene Pitney στις αρχές της δεκαετίας των 60’s. Το γενικότερο ύφος του στηρίχτηκε σε τρία βασικά είδη, την ακουστική κιθάρα, το ήρεμο και γλυκό country rock και το βραδυκίνητο σκληρό rock, στα οποία κυριαρχούσε η ψιλή φωνή του, ενώ ο ίδιος μεταφερόταν απο το ένα στο άλλο, σε ανύποπτους χρόνους. Πότε υπερβολικά ονειροπόλος, πότε τρομερά ευάλωτος, πότε αβάσταχτα εξομολογητικός, πότε ανυπόφορα απαισιόδοξος, πότε όλα αυτά συγχρόνως ,αλλά πάντα υπέρ του δέοντος εσωστρεφής, ο Young άρχισε να αποδυκνύει δίσκο με δίσκο – ‘’Neil Young’’ (’69), ‘’Everybody Knows This Is Nowhere’’(’69), ‘’After The Goldrush’’ (’70) – ότι η απλότητα δεν είναι αναγκαία και απλή. Και τον Μάρτιο του 1972 ο Young θα παρουσιάσει το Best – Seller της πολύχρονης καριέρας του με τίτλο ‘’Harvest’’. Ηχογραφημένο στην μητρόπολη της μουσικής country, το Nashville με τους Stray Gators – Ben Keith ( κιθάρα ), Kenny Buttrey ( τύμπανα ), Tim Drummond ( μπάσο ), Jack Nitsche ( πιάνο, κιθάρα ), την London Symphony Orchestra και την συμμετοχή των James Taylor, Linda Ronstadt, David Crocby, Stephen Stills και Graham Nashστα φωνητικά, αποτελεί ακόμη μια απόδειξη της αχαλίνωτης δημιουργικότητας του. Ηρεμο και με έντονες country διαθέσεις, το ‘’Harvest’’ περιέχει country rock (‘’Are You Ready For The Country’’) και μπαλάντες ( ‘’Harvest’’, ‘’Old Man’’, ‘’The Needle And The Damage Done’’ – ηχογραφημένο ζωντανά αμέσως μετά τον θάνατο του Whitten, κιθαρίστα του Young , απο υπερβολική δόση ναρκωτικών – συμφωνικές εποποιίες ( ‘’A Man Needs A Maid’’, ‘’There’s A World’’), αργό rock ( ‘’Out On The Weekend’’, ‘’Words’’ ) και φυσικά την μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου ‘’Heart Of Gold’’. Απο τότε μέχρι σήμερα ο Neil Young διατήρησε το πλεονέκτημα του απρόβλεπτου, δημιουργώντας με άνεση τόσο αριστουργήματα όσο και τερατουργήματα. Αλλωστε είναι ικανός για όλα, ακόμα και μια ’’ συνέχεια’’ του ‘’Harvest’’ με τίτλο ‘’Harvest Moon’’ είκοσι χρόνια αργότερα!
Χορηγός: 
